(Bizon)dere aanraking

Te worden aangeraakt door een mens en dat terwijl er zo'n 30.000 tot 50.000 jaar verschil in leeftijd is. Dat kan alleen wanneer de oudste niet meer in leven is en er alleen nog botten zijn overgebleven. In dit geval een polsbotje. 

polsbotje

Het is het polsbotje van een jong dier, naar alle waarschijnlijkheid van een bizonkalfje.

De bizon, oftewel steppewisent, leefde op de grote steppen tijdens het Pleistoceen. Samen met de mammoeten graasden ze op de mammoetsteppen. Met hun enorme formaat en zeer grote hoorns waren ze te groot om in de bossen te leven. In grote kuddes trokken ze over de grassteppe en hielden deze vrij van boompjes en struiken.

Bovenzijde polsbotje

De steppewisent had geen natuurlijke vijanden, maar een jong kalf dat van de kudde afdwaalde, kon ten prooi vallen aan roofdieren als de grottenleeuw. De steppewisent stierf aan het eind van de laatste ijstijd uit.

Wandelend op het Noordzeestrand vond ik het botje in een opgespoten stuk zand. Pas later, toen bekend was aan welk dier het botje toebehoorde, realiseerde ik me dat het voor ons allebei ook een (bizon)der moment was. Ik was de eerste mens die het bizonkalfje na duizenden jaren (weer) aanraakte.